Mutlu günlerimizdi...deniz tuzu, dövme gül, yanık tarçın gibiydik
rüzgarın saçlarımızı taradığı yamaçlarda
ikimizden bir bayrak dalgalanırdı
birbirine bakan tarihin ve otların arasında
adı yoktu yaşadığımız şeyin
bir boşluk bile değildi bu
onca boşluğun içinde yontulmamış
birkaç harf, taşlar kadar tarihe kefil
günler gibi düşünülmeden akıp giden
otların gölgesindeki gece kadar derin
ay ışığıydı her şeyi sessizce bütünleyen
bir dönüş biletiyle kırıldı gece, kırıldı mevsim
kalakaldık...
birbirine bakan sunaklarda zehiri giz olan otlar boyverdi
kırık heykel parçaları dağılmış ten
zaman tarihe geri çekildi
kalıntıları ne kadar ipucuysa bir antik kentin
o kadar biliyoruz nedenlerini ve sonuçlarını
ayrılınca adını aşk koyduğumuz o şeyin...
4 yorum:
CAN EVİMDEN VURDU NE GÜZEL ŞİİR BU...
Ahh Esimcim ahh keşke aşklar hep aynı heyecan ve coşkuyla sürebilse de, hiç bitmese değil mi?
Beni de her okuyuşumda derinden etkileyen bu güzel şiir, Murathan Mungan'ın kaleminden, sevgilerimle...
ııııııım yanık tarçınmı:)e ben pis boğazım bu romantik şiirden bile mideme ii gelecek şey buluyorum:P
:))Çok hoşsun Canım yaaa... O kokuyu hatırlattım ya, o da yeter:))
Yorum Gönder