Daha güzel haberler paylaşmak ümidiyle...

Saat 01.00'i çoktan geçti, oysa beni bu gece hiç uyku tutmuyor... Garip bir heyecan var, sanki yolun başındaymışım ve hızlı bir rota çizmenin hazırlık telaşındaymışım gibi düşünüp duruyorum enine boyuna her şeyi... Hızlıca size de anlatayım;

Pek belli etmesemde şu sınavla ilgili üzüntüm akşama doğru bir daha yoklayıverdi beni ve dayanamayıp saat 17.50'de Tesmer'in sitesine girdim kimlik numaramla... Bu sefer sınav sonucuna bakmak için değil yeniden sınava giriş hakkım var mı? onu denemek için... Ve gözlerime inanamadım sınava giriş başvuru formum adımla soyadımla sınav iliyle beraber karşımdaydı, yazıcıdan döktüm. Kalbim pır pırrr, nasıl heyecanlandım anlatamam. Kızımı annemden aldım, emin olmadan bir şeycik söylemedim kimseye ama sevinçten eve zor gittim.

İlk kayıt yaptırdığım dekonttaki tarihi kontrol ettim hemen; 05 Ocak 2007 idi. Her yıl Mart, Haziran ve Kasım aylarında yapılan bu sınava 3 yıl boyunca giriş hakkı vardı; ben bir kısmına girmemiştim zaten. Ardından istanbulsmmmodasi.org.tr 'da aldım soluğu... Sınava giriş hakkı hesaplama'yı tıkladım ve son başvuru hakkımın Aralık 2009 olduğunu gördüm. Öyle mutlu oldum ki; Rabbim kazanmam için bana bir hak daha nasip etti diye ağlayarak annemi aradım. O da en az benim kadar sevindi; "Bu kadar üzme kendini ağlama artık, kazanacaksın inşallah bu sefer kızım" diyerek beni destekledi. Sanırım çok içimde tutmuşum gözyaşlarımı; bu zorlu sınav politikası, emek ve üzüntünün yanısıra az uz para da değildi çünkü... Eşimde şu ana kadar sonucu baştan kabullenici bir tavırla; çok yoğun çalışan, çocuklu bir annenin başarmasının imkansız olduğunu empoze edip durdu ne yazık ki... Fakat bu sefer maddi ve manevi stresleri geride bırakıp önüme bakacağım ve inşallah bu sefer sevincim tamamına erecek. Bu bir fırsat benim için, öyle hissediyorum. Artık dikkatsizliklere vakit yok, daha verimli çalışmak lazım... Sınav 06 Mart'ta, güzel bir program çizip tüm olumsuzlukları kafamdan silmeli ve yeniden çalışmaya başlamalıyım. Eşimin negatif tek bir sözünü bile önemsemeden kendime güvenmeli, kaldırdığım tüm kitapları gözönüne yeniden çıkarmalıyım. Onları kaldırırken içim sızlamıştı, sürekli kendime kızmıştım nasıl olurda bunca basit hatayı yaparım diye ama insanoğlu için her şeyin bir vakti var elbet... Bana düşen çalışmak için azmetmek ve başarmayı gerçekten istemek. Gerisi nasip; nasipten öteye köy yok derler ya o misal... Bunu belki daha önce de söylemişimdir ama kesinlikle çok doğru bir söz...

Düne kadar çok üzülmüştüm son sınav hakkımı da kaybettim diye, çok dualar etmiştim bu meslekte yıllardır süren emeklerimin heba olmaması için Yüce Rabbime ve bakın bugün tesadüfen bir hakkım daha olduğunu öğrendim. İnanıyorum ki bu sefer olacak, sağlıcakla başaracağım. Bu bir başlangıçtı ve her şey umut etmekle başlar...

Hayatımızda hepimiz için her şey çok güzel olsun, işlerimiz kolaylaşsın, her zaman rast gitsin, hep sevdiklerimizle sağlıklı, sıhhatli mutlu, uzun ömürlerimiz olsun, huzurlu güzel bir yuvamız olsun, evimiz huzurla neşeyle dolsun, sevgimiz gün geçtikçe artsın, mutfağımız bereketle taşsın, Rabbim kalbimizdeki dileklere tez zamanda kavuştursun, dert yüzü göstermesin, hastalarımıza şifalar, borçlularımıza ödeme kolaylığı nasip etsin (amin) diyerek herkese iyi geceler diliyorum.

Sevgiyle, sağlıcakla kalın dostlar...

"Ne fark eder ki kör insan için elmas da bir cam da...

Sana bakan bir kör ise, sakın kendini camdan sanma!"

..Mevlâna..