Dua...

Ortanca kız kardeşimin kayınpederi vefat etti. Allah rahmet eylesin, günahlarını affetsin, mekanını cennet etsin inşallah... Yaşı 70'in üzerindeydi hatırladığım kadarıyla... Çok fazla görüşememiş olsak da gelinine, torununa kıymet veren, espirili, hem çok misafirperver hem de çok sevilen biriydi. 5 sene önce eşini kaybetmiş, kızları ve oğluyla hayata tutunmaya çalışıyordu.

Her şey çok hızlı oldu; 15 gün önce o evlerden uzak hastalığa yakalandığını öğrendik. Aniden yürüyememeye başlamıştı ve acile kaldırıldı 2-3 gün testler için hastanede yatırdılar sonra eve gelince yatışının yapılıp kemoterapi olması için bütün hastanelere başvurdular. Öncelikle büyük hastanelerde yer bulunamadı. Okmeydanı'na sevk için çabalıyorlardı. Bu arada kendini azıcık iyi hissettiği geçen hafta sonunda 1 gün kızlarıyla balık yemeye 1 günde oğluyla hava almak için gezmeye gitmişler ve Pazar gecesi acile kaldırılıp Çapa'nın özel bölümünde yoğun bakıma alınmış. Sebep; vücut zayıf düştüğü için zaturre olmuş demişler. Pazartesi 5 kez kalp krizi geçirmiş, hayata her döndüğünde kalbi daha çok zayıflamış ve dün akşam hayata gözlerini yummuş. Dün iş çıkışı anneme uğradığımda minik yeğenim Emir'in dedesini hasta diye üzülerek anlattığı sırada, kardeşim annemi arayıp "doktorlar aile yakınlarını çağırdı" dediğinde anlamıştık; bir ömür daha akıp geçmişti bu hayattan.. Yusuf Dedesi bu amansız hastalıktan çok çekmeden göçüp gitti dedik ama her ölüm, erken ölüm; bu acıyı yaşayan için çok zor... Rabbim kabrine genişlik, yakınlarına sabırlar versin, bütün hastalara da acil şifalar nasip etsin inşallah.

Bugün öğleye doğru eşimle işyerinden izin alıp Kandilli'de ki cenaze evine gittik. Bayanların hepsi bahçede erkekler de dışardalardı. Hepsine başınız sağolsun diyerek taziyelerimizi ilettik. Ama dikkat ettiğim şöyle bir şey vardı ki bu pek hoş değildi. Bayanların çoğunda bir eşarp bile yoktu, askılı tişörtlerle kısa eteklerle gelenler vardı. En azından cenaze aracı helallik almak için kapının önüne geldiğinde biraz dikkatli davranıp başa alınan bir şal ile, uygun bir uslupla karşılanabilirdi. Herkesin fikri farklı olabilir bizim de hatalı veya dalgın davrandığımız zamanlar elbette vardır tamam ama cenazede böyle olmamalıydı. Birkaç yaşlı teyze, annem ve bizlerde namaz örtüleri vardı ama cenaze merasiminin nasıl olması gerektiğini bilmeyen aklı başında, bizlerden büyük bir sürü insan vardı o ortamda... Üstelik aynı grup hiç tereddüt etmeden cenazenin ardından camiye ve mezarlığa da gitti. Amacım kesinlikle kimseyi yadırgamak veya eleştirmek değil, herkesin günahı sevabı kendine; ama en azından birazdan kabre uğurlayacağın meftaya, okunan Fatiha'ya, amin diyerek ellerini açtığı duaya saygısı olmalı herkesin! Yoksa olan kalana değil, ameliyle başbaşa kalan gidene oluyor, başka kimseye değil... Herkes yarın koşturmacasına devam edip, bir süre sonra kendi derdine, günlük telaşelerine düşüyor. Hiç olmazsa o ana saygı duymalı ve gereği gibi davranılmalı diye düşünüyorum, hepsi bu...

Yuvalarımızdan huzur, sofralarımızdan bereket, bedenlerimizden sağlık sıhhat eksik olmasın. Cümlemizin ölmüşlerinin kabri nur, mekanları cennet olsun, Lailahe illallah imanla sabır, Muhammedün Resullullah azapsız kabir, amin.

"Kimseye baki değil, Mülk-i dünya sim-ü zer,
Bir harap olmuş gönül Tamir etmektir hüner,
Buna fani dünya derler, Durmayıp daim döner,
Ademoğlu bir fenerdir, Akıbet bir gün söner."

* sim-ü zer; altın ve gümüş anlamındadır.