İyi Haftalar...

Cuma günü uzun zamandır bir araya gelemediğimiz arkadaşlarımızla Manhattan Cafe'de öğle yemeği için buluşma imkanı bulduk. Vakit kısıtlı da olsa hoş bir sohbet yakalayabilmiş olmak güzeldi. Herkesin ayrı koşturmacası, ayrı konuları var ama önemli olan ortak noktalarda buluşabilmek... Dostluklar keyifli paylaşımlarla pekişiyor malum, biz birbirimizin yanında olmak isteyelim, gönüller bir olsun yeter ki... Kaldığımız Es'den devam edebilmek kolay:))

Söylediğim bir şey veya paylaştığım bir konu karşımdakinin yüzünde bir tebessüm oluşturabiliyorsa ne mutlu bana, amaç bugün bana yarın sana limanındaki kara bulutları dağıtıp,
pozitif elektriği yakalamak değil mi zaten?

Cuma akşamıysa çoğumuzun bildiği meşhur Ali Usta'daydık ailemle; Allah'a şükür yemek yapma derdi olmadı. Omsan'da çalışırken çok sık giderdik Ali Usta'ya... İlk zamanlar sadece Perşembe günleri Cevizli'ye gelirken sonralarında açtığı restoranlarla herkesin beğenisini kazanan Ali Usta, 30 yıllık tecrübesiyle dolup taşan restoranına rağmen mütevaziliğiyle, değişmeyen kalitesiyle tanınan bir esnaftır. Ailecek her gidişimizde selamlaşır, hal hatır sorar ve kendisine bol kazançlar dileyerek ayrılırız restoranından.. Et döneri, iskenderi, ayranı ve künefesi her biri damak çatlatan cinsinden:) Henüz gidemeyen ve bu lezzetle tanışmayanlar vardır diyerek blogumda paylaşmak istedim fakat başka bir blogta tüm detaylarıyla ve fotoğraflarıyla o kadar güzel anlatılmıştı ki (Hakkı Bey'in ellerine sağlık) sizleri bu sayfaya yönlendiriyorum, tık..tık..
Daha fazla resim için seyriistanbul.com'a buyrun. Bu arada döner sevmiyorum deyipte yemeyenler çok şey kaybediyorlar emin olun, denerseniz vazgeçemeyeceksiniz.

Hafta sonunun ilk günü nezleden dolayı biraz keyifsiz olan bendeniz kayınvalidemde yemeğe davetliydim. Köyden gelen Anneannesi ve eşim uzun uzun hasret giderdiler. Anlatacak ne çok şey varmış meğer, görüşmeyeli birikmiş birikmiş, torunuyla konu konuyu kovalar olmuştu resmen... Kimi zaman güldüler, kimi zaman üzüldüler (geçen sene dedesini kaybettiler), kimi zamanda anıları tazelediler... Torunlar ve çocuklar büyüklerin gözünde hiç büyümezmiş ya o misal:))

Pazar günü azıcık temizlik yapayım diye kendimi hırpalayan bendeniz rahatsızlığım için ilaç almak zorunda kaldım. Yemek olayını da en kolayından seçerek; tavuğu haşlayıp suyuna çorba ve pilav eşliğinde servise sundum:) Hem yarın okul için,
hem de çayın yanına yenir diyerek bir de pofuduk pohaça yaptım. Fakat bizimkilere yemek hafif gelmiş olacak ki koca pohaça tepsisinden ertesi güne sadece 5 tanesi kalıvermişti:))
Neyseki kolay bir tarif, buyrun siz de deneyin.