Annaaneee İstanbul'a hoşgeldin...

Dün annem gelmişti çok ayrı bir heyecandı. Bugün 2 yıldır görmediğim anneannem ve yakınlarda görüştüğümüz dedem gelecekti. 2-3 saat izin alıp, onları karşılamak için 14,30'da Sabiha Gökçen Hava Limanı'na gittim 30 dakika geç kalkan uçağın inmesini kah kafede oturup kah volta atarak heyecanla bekledim. Yüzlerinde sıcacık bir gülümsemeyle beraber yavaş yavaş yürüyüp çıktılar dışarı.. Onları görür görmez, anneannemi o kadar çok özlemişim ki hızla sarıldım; yılların etkisiyle daha bir yaşlanmış olduğunu unutup, azıcık sarstım sanırım sarılırken yaramaz çocuklar gibi:) "Ben de çok özledim deyip saçlarımı sevdi, sarıldı. Pırıl pırıl yeşil gözleriyle yüzüme bakıp "Dur güzel torunum azıcık oturup şurda dinleneyim, çok yoruldum soluklanayım biraz" dedi karşıdaki koltukları göstererek... Çocukken gölgesinde koşup oynadığım bir çınar gibiydiler, şimdi giden gençliklerinin farkında ama taptaze kalan kalpleriyle "sağlığımızda bir kere daha gelmek nasip oldu" diyorlardı tebessüm ederek birbirlerine... Gençlik kimsede baki değil elbet, herkes hep bu yaşındaki gibi genç, güzel ve hayat dolu kalacağını sanıyor ama takvimden dökülen her yaprak ne yazık ki hiçte öyle demiyor...

Memleket havasıyla beraber gelen selamlar, yolculuk heyecanı ve özleyişlerimizden konuşa konuşa hava limanından nasıl anneme geldik anlayamadık. Onları bırakıp yemeğe kalamayışıma üzüldüler ama akşam yemeğinde yine yanlarında olacağımı söyleyince mutlu oldular. Allah herkesi böyle sevdiklerine kavuştursun inşallah.

Canım Dedem ve Anneannem iyi ki geldiniz. İyi ki kızınızın, torunlarınızın evlerini, gönüllerini şenlendirdiniz varlığınızla... Attığınız her adım ömür katsın ömrünüze... İstanbul'un zamana meydan okuyan nadide güzelliklerinde aldığınız her nefes, sağlık sıhhat versin bedeninize...