Herşeyimmm, bu sen olamazsın!

Arwen, benim kendimle özdeşleştirdiğim kahramanım... Hani Yüzüklerin Efendisi filminin en zorlu sahnelerinden birinde atıyla nehri geçebilmek için çılgınca akan sulara Elfçe fısıldayan cesur güzel... (Filmde en çok bu sahne etkilemişti beni)

"Yaklaşık üç bin yıl boyunca Rivendell ve Lothlórien'de yaşadı. Yazgısında Orta-Dünya'yı terkedip Kadim Batı'ya yelken açması varken, bu gerçekleşmeden ölümlü bir adam olan Dunedain krallıklarının veliahtı Aragorn ile karşılaşmış ve ona aşık olmuştu. Böylelikle, Orta-Dünya'yı terketmekle seçtiği adam için ölümsüzlüğünden vazgeçmek arasında kalan Arwen için Aragorn ile evlenmek çok cesaret gerektiren bir seçimdi..."

Hepimiz sevdiğimiz için zorlu bir seçim yaparız. Mutlu bir dünyaya el ele sevgiyle adım atabilmek için... Hayatımızda ki çoğu şeyden de vazgeçeriz, bazen değer verdiğimiz önemli şeylerde olabilir vazgeçtiklerimiz arasında. Ama gözümüz bir şey görmez , asla ondan Vazgeçemeyiz... Yeri gelir canımız pahasına savunuruz aşkımızı, tüm olumsuzluklara karşı ayak direriz... Bu seçim bizim seçimizdir çünkü, cesurca arkasında duran da bizim yüreğimizdir ardı arkası yok!!!

Zaman gelir geçer... Birlikteliklerimiz, aşkımız coşkuyla devam ederken bazen geriye dönüp baktığımızda üstüste biriken kırgınlıkların farkına bile varamayız sevgimizin ağırlığından...

Bazen öyle bir an gelir ki tanıyamayız; her şeyi ardımda bırakıp sevdiğim, koştuğum, yoluna can koyduğum Sen miydin? deriz. Dudaklarımız demese de kalbimiz sorar bunu haykırırcasına...

İşte bugün o sorgulamayı yaptığım günlerden birindeyim.

Ben ne kadar pozitifsem, gözbebeğim o kadar fazla negatif bakıyor hayata...

Sebebini çözemiyorum, bir sıkılganlık, umursamazlık, beklentisizlik, sessizlik ve büyük bir keyifsizlik var üzerinde anlayamadığım...Kendi haline bırakılsın, hiç çalışmasın, hep uyusun, mutsuz mutsuz dolaşsın istiyor... Üzerindeki bütün yıldırımları ses tonuna yansıtıyor sanki. Hafta sonu gezerken, eğlenirken fazlasıyla neşeliyken, hafta içi bambaşka bir kimliğe bürünüp karşımda duruyor. İlk defa bugün itiraf etti;

" Ben iyi hissetmiyorum kendimi hayatım, içimde bir mutsuzluk ve uyku isteği var, çalışmak dahi içimden gelmiyor bu sıcakta" diyor. Ben de artık bu durumdan sıkılmış olacağım ki;

bu mutsuzluğu sen yaratıyorsun, hep olumsuz şeyler düşünüp kendini hayattan iyice bıktırıp bunu bize de yansıtıyorsun, Kendine gel artık! diye kızdım tabii..

Evet, her zaman yapıcı olamıyor insan. Sabırda bir yerde taşıyor en nihayet... Arada sırada tekrarlayan bu taşmalar, henüz ağır basan sevgi terazisini boşaltmaya gücü yetmiyor ama Ben senin bu halini sevmedim; kalbindeki sevgiyi, dilinden dökülen güzel sözlerini sevdim. Bu yüzden Seni ömür sayfamda Herşeyim ol diye seçtim! demekten kendimi alamıyorum. Umarım işe yarar ve bu karamsar tabloyu kısa zamanda atar üzerinden...