Özlemişiz mis gibi sahilini, doğasını...

Sınav stresini atlattık artık okula gönderelim diye inat ettik ama dün saat 10.00’a geliyordu ki önlük notunu aldığını söyleyen kızım "Anne sınıfta 2 kişiyiz nolur gel beni all!" diye telefon etti. Hadiii git bir daha al anneanneye bırak tekrar işe dön, nasıl olacak zaten bir önceki gün yağmur altında terzi bulayım diye gecikmişim, işimde çok... Neyse ki diğer arkadaşının velisi imdadımıza yetişti de rahatladık. Ne olurdu sanki geçen haftadan okullar tatil olsaydı da çocuklar da anneler de bu sıkıntıyı yaşamasalardı. Her gün "bugün gidecek misin, okuldan bir şey derler mi?" telaşı yaşamak hiç hoş olmuyor. Üstelik bugün de okula gitmedi sanırım bir daha ki Cumaya kadar da gitmesi biraz garip olacak… Kısmet karne gününe:))

Gelelim günün 2.yarısındaki mevzumuza; Eşim fırsat bu fırsat hazır annesi, babası İnebolu'ya gitmişken 1-2 günde izin alıp hafta sonu memlekete mi gitsek diyordu ama İstanbul'un sağnak yağmurlarından sonra bu nemli havaya geçişi bizi daha bir karamsarlaştırdı; Karadeniz'in yağmuruna çamuruna yakalanma riskine karşılık ruhumuzu dinlendirme olayını daha sıcak havalara ertelemeye karar verdik. Verdiğimiz bu kararla ikimizde biraz burulduk sanki; meğer sevdiğimiz yerlerde güzelce dinlenip el ele gezmeyi, muhteşem doğada enerji ve oksijen depolamayı, dönerken Abant'ta soluklanmayı ne çok istiyormuşuz da belli etmiyormuşuz birbirimize...