18 Haziran heyecan ve güzellikle doluydu...

Bu sabah okula gidip üstün başarı ödülümüzü aldık, Maşaallah Hilalciğime, başarın daim olsun yavrum... Çocukları sıcakta daha fazla bekletmemek adına erken saatlerde karneleri dağıtmaları iyi oldu doğrusu. Kızımı eve bıraktıktan sonra işyerine gidip bir dahaki haftanın yoğunluğunu hafifletmek adına bitirmem gereken raporları vs. toparladım ve bir sürpriz yapıp, yıllık iznimin yarım gününü alarak yola koyuldum. Annem ve Hilal beni görünce çok sevindiler. Birçok annenin çocuklarını alıp gezmeye götürdüğü bu mutlu günde soluğu sahilde alan üç kafadar önce güzel bir yemek ve cicili bicili karne hediyeleşmesinden sonra bol esintili salıncaklı garden kafede Adaların enfes manzarasıyla buluşup, masmavi denizle bakıştılar:)) Bahçe salıncağında keyifte, muhabbetin tadı da unutulmazdı... Güller, çiçekler, minicik bir süs havuzundan gelen su sesi, azıcık yeşilliğin üstündeki kuş cıvıltısı, hele o püfür püfür esen rüzgar ve damağımızdaki türlü türlü lezzetler, çok iyi geldi. Şeker gibi güzeldi; dinlendik, güldük Allah'a çok şükür...Eve dönmeden çocukluğumdaki parklara gittik yürüyerek, annem anılarımızı anlattı kızıma; "Gölgesinde serinlediğimiz bu ağaçlar annenle yaşıt yavrum, teyzenlerle oynarken biz burada piknik yapardık. Hey gidi gençlik, buralarda festivale gelen sanatçıları izleyip eğlenirdik, böyle kalabalık değildi o zaman buralar, sandal kiralayıp gezerdik ailecek..." diye devam eden annemi dinlerken, ben çoktan o çok sevdiğim Adalar manzarasına dalıp gitmiştim; en çok babamı düşündüm, çocukluğumu, zamanın nasılda su gibi akıp geçtiğini, çocukluktan gençkız, eş ve anne olmanın ne kadar hızlı bir süreçte yaşandığını, oysa annemin gözünde anılarımızın tazecik kaldığını, "anne olunca anladım" sözünün tüm detaylarını kafamda kurdum durdum... Heyecan, mutluluk, hüzün, sevgi ve kaybedilmeyen değerlerimizle çok güzel bir gündü. Annemin ve kızımın çok hoşuna gitti, benim de öyle... Yarım günde bile okulu asan çocuklar gibi özlediğim tembellikleri, yürüyüşleri ve şımarıklıkları da yapabildim üstelik:)) "Bir tek annem olsun bana bir şey olmaz" şarkı modundaydım sanırım. Rabbim sevdiklerimize ve bizlere sağlık, sıhhat, hayırlı ömür, huzur, mutluluk ve bol kazançla beraber bereketler versin, bugünlerimizi aratmasın.

Tembellik demişken; eve dönerken kermes standına uğradık, üniversitede okuyan öğrenciler için hayrına kıyafet, cam eşyalar, yiyecekler, havlular satılıyordı. Çaylarını içtik, anneme ve bize birkaç değişik ürün aldık. Eşime de bayanların gözümüzün önünde yufkasını açıp tandırda pişirdiği patatesli gözlemeden ve havuçlu cevizli keklerden götürdük, bayıldı. Akşam yemeği yerine bahçe domatesi, salatalık, peynir, kavun ve aldığımız mamalar vardı en hafifinden...

Babalar gününü her sene buruk yaşadığım için bu sene de eşime özel bir hediye almadım. Zaten kendisine bir şeyler alacağım zaman özellikle bu güne hiç denk getirmemişimdir ya bir süre önce ya bir süre sonra almışımdır hep, o da bunu bilir ve saygı duyar. Ama bu Pazar en azından daha erken hatırlamayı umuyorum babalar gününü kutlamak için, geçen sene annem hatırlatmıştı, telefonla eşimi arayıp kutladığında azıcık utanmıştım:)) Herkese mutlu, sevgi dolu hafta sonları diliyorum.