"Aşkı katletmek..." Ne kadar da uyumlu ifade edilmiş değil mi?

Bazı kitaplar vardır,

Kapağını açmadan içinde ne bulacağını anlarsın.

Çünkü; Kitaba adını veren o afilli söz sana hiç yabancı gelmez.

Aslında hiç okumadığın,

Binlerce belkide onbinlerce kitap seni anlatır.

Sense yaşadığın fırtınalı beraberliklerin,

Sancılı ayrılıkların,

Sadece seni bulduğunu düşünüp,

Hokkalı küfürler yağdırırsın kaderine.

Bunları haketmediğini tekrarlayıp durursun beyninde.

Sevdiği halde ayrılan,

Terkedilen,

Hayatı kalabalık yalnızlıklara gömülen sadece senmissin gibi davranırsın kendine.

Hayatı yaşanır kılmak için,

Bazen şarkılara,

Bazen şiirlere sığınırsın.

Kendi hayatından birşeyler bulduğun şarkıları,

şiirleri alırsın listene.

Okuduğunda yada dinlediğinde göz pınarlarını sancıtan dizeleri kazırsın beynine.

İşte o an tek birşey dilersin.

İçinde kısım kısım sancılar oluşturan sözleri,

Seni bu hale getiren kişiye dinletmek istersin.

Çektiğinin yarısını onada yüklemek istersin.

Ama hiç bir zaman kabul olmayacak bir dilektir bu.

Bilirsin...

Çünkü; Senin beyninde fırtınalar koparan cümleler,

Seni bırakıp giden için hiç birşey ifade etmez.

Çünkü; Sana anlamlı gelen herşey ona anlamsız geldiği için bırakıp gitmiştir seni.

Çünkü; Sevmek hiç bir zaman tek başına yetmemiştir.

Sevilen hep daha fazlasını istediği ve alamadığı için terketmiş,

Seven verdiğinden daha fazlasını alamadığı için yetinememiştir.

Bundandır gidenleri hep özleyişi, bekleyişi...

Ve çünkü;

Sevende, sevilende hep aç gözlülüğünden

Aşkı Katletmiştir!